یه شعر زیبا .. .

هیچ‌کس منتظر خواب تو نیست

که به پایان برسد

سال‌ها می‌گذرند

و تو در قرن خودت می‌خوابی

هیچ پروازی نیست

برساند ما را به قطار دگران

مگر انگیزه و عشق

مگر اندیشه و علم

مگر آینه و صلح

و تقلا و تلاش

بخت از آن کسی است که مناجات کند با کارش

و در اندیشه‌ی یک مسئله خوابش ببرد

و کتابش را بگذارد در زیر سرش

و ببیند در خواب

حل یک مسئله را

باز با شادی یک مسئله بیدار شود

بخت از آن کسی است

که چنین می‌بیند

و چنین می‌فهمد

خیلی زباست مگه نه؟؟؟

یه تراژدی خیلی غم انگیز

چه حقیرند مردمی که نه جرات دوست داشتن دارند و نه اراده ی دوست نداشتن و نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته نشدن و مدام شعر عاشقانه می خوانند و تراژدی غم انگیز انسان این است که آنچه هست،نباید باشد وآنچه باید باشد، نیست و همه ی حرف ها همین است و همه ی درد ها همین جا است .

درد روح این است و این است که : انسان شقایقی است که با داغ زاده شده است.

از دکتر علی شریعتی